کسی که مهربانی چشمانش بسان زلال جویباران وصفای دلش را بسان

قرص نان میان همه قسمت می کرد

دلم برای کسی تنگ است

کسی که دلی برای شنیدن نجواهای شبانه من داشت و لحنی آرام برای نوازش موهایم

دلم برای کسی تنگ است

کسی که خالی وجودم را از خود پر می کرد و پری دلم را با وجود خود خالی؛

دلم برای کسی تنگ است

کسی که اشکهایم بر روی دستانش میریخت و او آب آرامش را بر روی گیسوانم ؛

دلم برای کسی تنگ است

کسی که با او در جمع تنها بودم و در تنهائیمان دنیائی را مالک بودیم؛

کسی که زندگانی من است

کسی که دوستش دارم

عاشقانه

همیشه

تا خود خداونــــد